Lieve lezers,

Na een lange dag met de bus en boot kwamen we vorige week maandag aan op Gili Air. Een echt bounty-eilandje, inclusief wit zandstrand, turquoise zee en palmbomen, net voor de kust van Lombok. Op Gili Air ligt een zandpad om het eiland heen dat je in anderhalf uur kunt rondlopen en er is geen gemotoriseerd vervoer. Een walhalla na de onophoudelijke stroom brommertjes die je verder overal tegenkomt. Iedereen loopt, fietst of pakt paard en wagen, de zogenaamde Cidomo.

We hebben een week lang heerlijk genikst; beetje zwemmen, snorkellen, chillen op het strand, fruitshake erbij, wat lezen, spelletje spelen, ‘s avonds een verse vis uitzoeken voor op de barbecue. Vakantie dus!

Omdat Joor de smaak van het duiken te pakken had gekregen in Tulamben, zijn we op Gili Air bij twee duikscholen langs geweest om te informeren naar het halen van je duikbrevet. De tweede dag begonnen we vol goede moed aan het bijbehorende lees- en huiswerk om de dag erna in het zwembad te beginnen met oefenen. De duikinstructeur was de Britse Tony, een geweldige vent waar we het goed mee konden vinden. Hij zat vol prachtige one-liners die te pas en te onpas gebruikt werden. De belangrijkste was de term “Happy days!” die hij vooral inzette om aan te geven dat iets goed ging, of leuk was. Bij het invullen van het duiklog moet je aangeven wat de weerconditie was, dus Joris aan Tony vragen wat hij kon invullen: “Oh, just say happy days!” De term om aan te geven dat Joris goed bezig was: “You’re buzzing!” En het allerbelangrijkste bij duiken (rustig blijven ademhalen): “Be cool as the Fonze.” Wij dachten zo dat zijn favoriete serie vroeger vast Happy Days was.

Ondanks cool Tony is duiken toch niet echt Anne haar ding dus alleen Joris heeft het brevet gehaald.

De vier duiken rond de Gili’s waren prachtig, in één duik zes zeeschildpadden gespot, vele clownfish van groot tot iniminie (nemo!) in het koraal en een mooie pijlstaartrog die de bodem aan het stofzuigen was (zo een waar Steve Irwin door vermoord is…)

Gister zijn we na weer een lange dag reizen aangekomen in Kuta, het Lloret de Mar van Bali, al trekken we dit gek genoeg beter dan Sanur. Joris is zowaar een bekende uit Zwolle tegengekomen toen we een biertje op het strand van Kuta dronken! Vanavond om 11 uur vliegen we naar Darwin waar het tweede deel van onze reis begint. We hebben er super veel zin in, lekker rondtrekken met een camper, de tassen uitpakken en 5 weken lang gewoon één slaapplek hebben, zelf koken (al verveelt dat natuurlijk snel genoeg weer) en ja, ook weer een beetje de Westerse gemakken.

Toch vinden we het ook jammer om weg te gaan uit Indonesië, er is nog zoveel meer dat we van dit mooie land willen zien.

7 weken Indonesië in een notendop:

49 nachten in 15 verschillende accommodaties

Ongeveer 25 kilo rijst gegeten (geen grap!)

14 boeken gelezen

10 keer achter internet

0 keer televisie gekeken

4 flessen zonnebrand

5 flessen DEET en toch ontelbare muggenbulten, waarvan 6 ernstige joekels die met antihistamine pas weggingen

Op elke plek waar we geweest zijn heeft het geregend, ookal is het het droge seizoen

Ruim 1000 foto’s (per persoon/camera)

1 verkoudheid en (helaas, het ging zo goed!) 1 keer flinke “reizigersdiarree” zoals de gidsen het noemen (beide Anne, aaah)

Maar vooral: prachtige natuur, glooiende rijstvelden, wuivende palmen, hoge bergen en lange stranden. Heerlijk eten, makkelijk reizen en behulpzame, geïnteresseerde, vriendelijke, lieve mensen.

Selamat tinggal Indonesia!

See you Down Under!

Anne en Joris