Lieve mensen,

Na een uur zoeken naar een internetcafé in Bandung zitten we nu in een gamers warnet waar allemaal 8-jarige jochies de wereld aan het veroveren zijn op de computer. Er zijn volgens ons al vele doden gevallen in de kamer naast ons aan de geluiden te horen..

Na ons vorige bericht vanuit Bogor zitten we nu een aantal dagen in Bandung. Weer een grote stad met veel verkeer. Wel iets minder dan in Jakarta en het klimaat is hier beter. We verblijven voor een knaak en een bos wortels in een zeer luxe hotel met lekker bed en warm water, heerlijk! Het eten is heerlijk, wel veel gebakken en gefrituurd (goreng), maar tot nu toe trekken onze Westerse maagjes het prima.

In Bogor zijn we zondag bij de Tourist Information naar binnen gestapt om de route naar Bandung te plannen. Er rijdt hier geen trein, dus we moesten de bus pakken via de prachtige theeplantages van de Puncak Pass. De behulpzame en commerciële Adang en Asep boden ons al snel een tour aan van twee dagen waarbij we het ongerepte ‘echte' West-Java zouden zien. Omdat we wel een beetje klaar waren met de steden, klonk dit avontuur ons als muziek in de oren. De volgende dag vertrokken we samen met twee andere Nederlandse stelletjes, Ramona en Feline (typische Rotturdamse meiden, we vermoeden dat het Feyenoorders waren) en Erik en Aafke (type backpacker-advanced). De eerste stop was in Bogor bij de familie Media die sinds 1965 gespecialiseerd zijn in het maken van originele Wayang Golek poppen. Het was precies wat we ons erbij voorstelden, pa zit op de grond tussen de houtsnippers het moeilijke werk te doen, zoon 1 legt de eerste verflaag, zoon 2 brengt de details aan, moeder naait de kleding en opperzoon vertegenwoordigt de familie over de rest van het eiland (strak in pak). Het was mooi om te zien en we hebben ons natuurlijk laten verleiden; we laten twee kleine poppetjes maken die ze opsturen naar Nederland.

De trip bracht ons eindelijk de natuur in, naar prachtige rijstvelden en mooie vergezichten over de bergen. In de kleine dorpjes hier naartoe stonden de kleine kinderen ons weer enthousiast toe te roepen 'Hello Mister!' (iedereen is overigens Mister, of je nu man of vrouw bent). Erg schattig om te zien dat sommige kinderen veel roepen en anderen heel verlegen en bang wegduiken.. wij zijn dan ook erg groot in vergelijking met de kleine Indonesiërs, onze gids Asep was ongeveer net zo groot als onze tas en zeker 20 centimeter kleiner dan ‘onze' Wesley Sneijdert.
De volgende stop was een waterval diep in de bergen... maar daar kwamen we niet zomaar. Waar de weg in het begin nog perfect geasfalteerd was, werd het hoe hoger we kwamen hoe slechter. Totdat we hobbelend over een stenen/keien weg steil omhoog reden. We stopten plots en kregen de mogelijkheid van schoenen te wisselen. Het werd heel vrijblijvend gezegd, want onze gidsen deden allemaal slippers aan of gingen op blote voeten. Uiteindelijk toch maar onze bergschoenen aangetrokken en daar waren na twee minuten lopen al erg blij mee. De wandeling naar de waterval was zeer enerverend... nu, drie dagen later, heeft Anne nog steeds spierpijn! De waterval ter plekke maakte het meer dan goed en we kregen spekkoek en andere heerlijke Indonesische hapjes, dus het leed was snel geleden.

Aan het eind van de middag arriveerden we bij de bamboohut in een klein bergdorpje op Gunung (berg) Salak waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was echt back-to-basic, maar een geweldige ervaring. Er werd heerlijk voor ons gekookt en ‘s avonds lieten Asep en Adang horen dat ze veel refreinen van veel liedjes kenden, zoals 'Susanne, ik ben stapel gek op jou.' De volgende ochtend stonden we om 6 uur op, na een uitgebreid ontbijt vertrokken we richting Bandung via de beroemde Puncak Pass met haar theeplantages. Omdat het de start van de Ramadan was (10 augustus) was het behoorlijk druk onderweg, dus veel stilstaan en uitlaatgassen happen. In het verkeer geldt hier, als je een gaatje ziet rij je deze dicht, benzinestation in zicht?, hup over het benzinestation om in te halen. Alles om maar zo snel en handig mogelijk ergens te komen. Het is hier heel normaal, niemand kijkt er van op en wij zijn er intussen ook aan gewend.

Onderweg zijn we gestopt bij een theeplantage van 1000 hectare, echt gigantisch! Bij een rivier een jonge kokosnoot leeggedronken en gegeten en ‘s avonds bij ons hotel in Bandung aangekomen. Grappig hoe je na 1 nacht primitiviteit al weer toe bent aan een goed bed.

In Bandung hebben we gister de stad verkend, het noorden met veel Oud-Hollandsche huizen en veel bomen waar we het Museum Geologi hebben bezocht. Alles in het Indonesisch, maar leuk om hier rond te snuffelen. Morgen vertrekken we om 7 uur ‘s ochtends met de trein naar Yogyakarta waar we een weekje denken te zijn. Vanuit Yogja gaan we de Borobudur bezoeken en wederom genieten van het heerlijke eten, de vrolijke mensen en alle bizarre dingen die we tegenkomen en meemaken onderweg.

Het blijft zonde dat men hier totaal niet denkt aan het motto 'Met hetzelfde gemak, gooi je het in de afvalbak.' Indonesië is zo'n mooi land en overal zie je vuil. Zelfs diep in de bergen zagen we lege tandpastatubes en zakjes chips. Wel overal spaarlampen maar de verpakking gooien ze in de rivier.
We zijn nu een week verder en wel al meer gewend aan het land. We komen veel vakantiegangers tegen die hier voor een week of drie zijn en dezelfde route afleggen, maar dan in een moordend tempo. Het is fijn om wat meer tijd te hebben en alles relaxt aan te kunnen doen. We kijken uit naar de volgende mooie ervaringen.

Leuk, alle reacties van iedereen. Keep in touch!

Liefs,
Joris en Anne